Cari Dunia Untuk Akhirat

Betul ke tajuk ni? Cari dunia untuk akhirat. Macam mana ye? Boleh ke cari dunia untuk akhirat? Kejap saya nak fikir dulu. Saya mesti cari jawapannya. Adakah mencari dunia untuk akhirat itu suatu perbuatan yang betul atau salah? Kalau betul saya mesti usahakannya. Kalau salah saya mesti menjauhinya.

Bila sebut dunia mesti berkait dengan material atau kebendaan. Bila sebut akhirat berkait dengan agama, akidah dan ibadah. Sejak habis belajar di KUDQI, fikiran saya tertumpu kepada nak cari duit banyak-banyak untuk sambung pelajaran. Saya rasakan setakat belajar 4 tahun di KUDQI, ilmu di dada masih tak cukup sangat. Lagi pula saya masih lemah dalam bahasa Arab.

Masa belajar dulu pun saya masih lemah bahasa Arab. Saya ingat bila belajar di Yaman contohnya, lebih kurang dalam 5 tahun saya rasa mungkin saya dah boleh menguasai bahasa Arab. Saya sering beralasankan lemah bahasa arab punca saya mendapat result exam sekadar lulus je. Saya rasa saya tak boleh buat alasan macam tu. Saya rasa bukan sebab tu tapi sebab sikap saya yang malas nak berusaha lebih, berusaha bersungguh-sungguh dalam menguasai bahasa Arab walaupun belajar di KUDQI, walaupun tak pernah sekolah agama atau ma’had. Saya rasa sebab sikap. Ya, memang sikap!

Saya tak boleh buat alasan sebab saya tak sekolah agama masa sekolah menengah, kurang belajar agama, tak belajar bahasa Arab. Saya tak boleh kata inilah yang saya mampu. Dapat makbul je. Tak boleh. Saya kena ubah sikap. Saya kena Ubah persepsi. Memang betul masa mula-mula masuk KUDQI banyak perkara yang saya tak tahu. Saya rasa saya zero. Tapi alhamdulillah bila dah belajar, lama-lama boleh la tahu sedikit sebanyak. Tak banyak pun yang saya tahu.

Malu juga rasanya, rendah diri pun ada bila dibandingkan dengan pelajar yang dapat jayyid jiddan dan jayyid. Jadi sebab tu saya fikir kalau saya belajar di Yaman saya rasa insya-Allah saya boleh kuasai bahasa Arab. Selepas tu boleh belajar ilmu agama dengan syeikh-syeikh arab. Boleh faham apa yang syeikh arab ajar. Boleh baca kitab-kitab agama yang berbahasa Arab. Ini bila waktu Yaman dah reda dari berperang la. Kalau sekarang tak boleh la. Kalau Yaman dah aman boleh pergi belajar di Yaman kot.

Jadi, sekarang ni bila dah habis belajar saya fikir kena cari duit banyak-banyak untuk sambung pelajaran. Kalau sekarang saya jadi tak kisah sangat nak belajar di mana pun, di Malaysia pun boleh memandangkan Yaman masih bergolak. Baik, sambung semula tentang cari dunia untuk akhirat. Kalau nak duit mesti kena kerja. Kalau nak cari duit banyak-banyak mestilah kena cari kerja banyak-banyak. Betul ke kaedah ni? Belasah aje. Ni trademark saya masa dulu-dulu. Tak semua benda boleh ‘belasah aje’ sebab takut nanti benda yang haram pun belasah aje. Tak boleh, tak boleh, tak boleh. Yang haram tak boleh ambil, tak boleh makan. Kena jaga molek la. Sebab benda yang dimakan tu nanti jadi darah daging. Mesti bersih. Kita mesti suci dan bersih dengan benda-benda yang halal, serta suci dan bersih daripada benda yang haram. Yang haram mesti dijauhkan.

Oleh sebab nak cari duit banyak-banyaklah itu yang saya rasa seperti cari dunia. Tapi saya bekerja, cari duit sebab nak belajar. Saya rasa lebih selesa dan senang cari duit dengan titik peluh sendiri, dengan bekerja untuk sambung pelajaran daripada minta sumbangan orang ramai. Kalau minta sumbangan zakat ke, sumbangan orang ramai ke, saya rasa macam tak best je. Bukan tak berani atau malu nak jumpa orang nak minta sumbangan, nak minta orang sponsor kita belajar. Bukan sebab tu. Tapi rasa lain macam je. Saya rasa mudah sangat nak minta sesuatu atau mengharap sesuatu daripada orang sedangkan saya mampu berusaha sendiri dengan bekerja mencari dana atau duit. Ini pandangan saya je. mungkin pandangan orang lain berbeza kot. Terpulanglah kepada orang lain yang mempunyai pandangan yang berbeza-beza. Kalau saya, bila cari duit sendiri ni saya rasa saya lebih berdikari, reti hidup susah, tak goyang kaki, dan tak berpeluk tubuh dengan meminta-meminta. Saya lebih cenderung atau berat cari duit sendiri daripada mengharap orang lain. Saya lebih berat kepada suka berdikari.

Kalau minta sumbangan atau sponsor untuk Jemaah atau persatuan saya ok je, saya tak kisah sebab duit tu nanti akan digunakan untuk ramai orang atau pelajar, buat program dan sebagainya. Memang duit tu nanti untuk buat program. Bila buat program memang akan digunakan untuk ramai orang. Kalau yang ni saya rasa sedap hati nak minta sponsor walaupun terpaksa tebalkan muka menahan rasa malu dan segan. Saya fikir dengan duit yang disumbangkan itu maka manfaatnya lebih banyak dan besar kerana duit itu akan digunakan untuk pelbagai perkara kepada ahli jemaah atau orang ramai. Di samping itu, orang yang memberi sumbangan kewangan mendapat pahala atau ganjaran yang banyak di sisi Allah.

Pada saya kalau sumbangan kewangan hanya diberikan kepada seorang individu sahaja maka duit itu akan diguna atau dimanfaatkan olehnya sahaja. Saya rasa lebih baik bagi sumbangan kepada orang yang bilangannya ramai seperti persatuan, kumpulan, badan pertubuhan dan sebagainya daripada seorang sahaja. Sebab itu saya tak nak cari sponsor untuk kepentingan saya seorang saja. Saya rela dan sanggup bersusah-payah mencari duit sendiri dengan bekerja.

Walau bagaimanapun, menurut kawan saya bahawa kalau duit zakat itu adalah memang hak kita, maka sudah tentu duit zakat itu akan menjadi hak kita juga. Jangan risau la. Kalau itu dah rezeki kita, memang kita akan dapat juga rezeki tu. Maknanya kalau kita adalah orang yang layak mendapat zakat mengikut syarat-syaratnya maka semestinya akan ada bahagian kita untuk dapat zakat. Oleh hal yang demikian, bab hak ni pun kena jaga juga, kena berhati-hati, kena tahu hukum, kena faham syariah sebab takut nanti terambil ataupun sengaja ambil atau buat-buat tak faham ambil hak orang. Ini bab zakat la.

Baik, berbalik kepada tajuk tadi, sekarang ni dalam fikiran saya macam-macam kerja yang saya nak cari dan buat. Harap-harap menjadilah. Tak tahu mana satu nak buat dulu. Tapi still relaks, tenang lagi. Tak nak pening-pening dan serabut bila fikir benda-benda macam ni. Ok, saya akan aturkannya baik-baik, satu-persatu nanti. Saya fikir kalau boleh kerja tu mendatangkan hasil yang lumayan dan berganda. Oh, kali ni sebut berganda je! kalau boleh semuanya nak berganda. Bukan tamak. Tak tamak. Tak ada pun niat nak tamak. Jauh sekali bersifat demikian. Minta jauh. Saya fikir kerja-kerja yang hasilnya lumayan itu adalah untuk mengurangkan bebanan kewangan keluarga saya, meyakinkan saya mampu menyambung pelajaran dari mula sehingga tamat, membuktikan saya mampu berdikari, melatih saya supaya berjimat-cermat, pandai simpan duit dan menguruskan kewangan dengan baik, mentarbiyah saya supaya banyak bersabar, tekun, gigih, dan bersungguh-sungguh ketika bekerja, dan lain-lain.

Saya mesti ada sikap bersungguh-sungguh supaya perancangan ini tercapai. Mudah-mudah dengan sikap bersungguh-sungguh semasa bekerja dapat mengajar dan mentarbiyah saya sentiasa dan lebih bersungguh-sungguh semasa belajar nanti. Saya mesti menjadikan sikap ini sebagai pendorong dan motivasi kepada diri saya. Saya mesti ubah cara belajar yang kurang bersungguh-sungguh itu. Saya mesti fikir untuk dapatkan yang terbaik daripada makbul. Saya mesti fikir bahawa dapat makbul ini adalah prestasi yang lemah. Saya mesti hindarkan mindset daripada pemikiran yang bertolak-ansur dengan gred makbul. Saya mesti berfikir di luar kotak pemikiran. Saya mesti berfikir dengan pemikiran anjakan paradigma.

Jadi, berkait hal kerja ni memang nampak macam cari dunia tapi niat saya nak menuntut ilmu. Dengan ilmu yang tersimpan dalam dada tu nanti saya nak ajarkan kepada orang lain supaya mereka memahami agama, beramal dengan ilmu tu, dan dengan ilmu itu juga saya akan gunakan untuk memperjuangkan Islam. Oleh hal demikian, nampaknya niat saya ni dah jadi ibadah. Saya berharap agar perbuatan yang dilakukan ini menjadi amalan kebajikan di akhirat kelak. Sebagai kesimpulan dunia yang dicari mestilah tidak menyerap masuk ke dalam hati, atau menguasai dan merajai hati. Oleh itu, saya menyeru kepada diri saya sendiri dan anda semua marilah kita bersama-sama menggandakan usaha, menggandakan kerja, menggandakan ibadah, menggandakan ingatan tentang kematian dan menggandakan rasa cinta kepada akhirat supaya selamat sejahtera hidup di dunia dan di akhirat.

Sekian, Wallahu’alam